Bi anlık içimi yalnızlık kapladı .Ama böyle olması normaldi .Annem babam ve ben kalmıştık belki koca şehirde. Yerin altında biz yerin üstündeyse hiç bir şey yok.Ama şimdi çıkamazdık en az 2 gün beklememiz gerekiyordu .Sonuçta nükleer bir bomba ve dışarı zorunlu olmadığı sürece çıkmamalıydık.Bu günümüz, eşyaları yerleştirmekle geçti. Babamsa eşyaların bir listesini yaptı bakmak istedim,
-10 şişe 500ml su -ilk yardım çantası
-2 paket konserve makarna -sitrestopu, küçük langırt, küçük oyun.
-5 paket tahıl gevreği -1 adet el feneri,2pil
-15 paket bisküvi -1 adet akü
-2,3 kilo çerez - 1 adet harita
-az miktarda kuru gıdalar - Okuma kitabı(3 tane)
-9 paket konserve gıda
yazıyordu. Neyse bu günümüzü atlatabilmiştik.Önceden babamın yerleştirmiş olduğu koltuğa uzandım ve yattım.
1.GÜN
Sabahladığımda annem ve babamın hala uyuduğunu gördüm. Bense nedensizce çok dinçtim. Babamın şehir haritasını astığını ve ben yattığımda plan yaptığını gördüm.Bu arada babam zamanında askerlik yapmış birisidir.Çok yaşlı değil yine çağırsalar yine yapar.

Haritadaki yerlere tarihler atmıştı 2 gün sonra gibisinden.O an saatimizin olmadığı aklıma geldi. Evet.Bunu babama söylemeliydim dışarıyı zaten göremiyoruz.Çıkmak istesek gecemi gündüz mü bilemiyoruz. Bize saat şarttı. Haritadaki işaretlediği yer dikkatimi çekti. Burayı biliyordum. Babamın askerliğini yaptığı yer .Buradada böyle biyer olabileceği fikri aklıma yatmıştı. Tekrar yatağa uzandım.

Annemin dürtüsüyle uyandım yemek hazırlamış. Babamda normal bir şekilde masada öylece oturuyordu. Neyse yemeğimizi yedik. Babama sorduğumdada tastikledi 2 günden önce dışarı çıkamazdık.

En iyisi kitap okuyayım dedim. Babama saati hatırlatmadığım geldi. Babama söyledim. Babamsa gerçekten belkide en önemli şeyi unutmuşuz zaman dedi. Akşam olduğunu anlayamasakta herkez uykusu gelince uyudu.2.gün Babamın fikirleri vardı galiba .Bunu bana kesin söylerdi.

Edit:siz söyleyin kısa seri mi atayım. yoksa böyle uzun mu