Bir kişi bir kişidir ben devam edeyim, babam ps2nin ne olduğunu beş dakika boyunca bana açıkladı, ben de aklımın her köşesine kazıdım, sonra çok uzun bi süre boyunca kendi oynamayı öğrenmeye çalıştı, öğrenince bana da bir gün boyunca kontrolleri anlattı, basketbol oynardık deli gibi, ben artık günlük bir saat komşu iznini kullanmıyor olmuştum sadece oyun oynuyordum, Ayşe Abla yanıma gelir, ay bu çocuk yemek yemiyor diye babama ağlardı babam da güler bana soyduğu meyvelerden yedirirdi. Babam beni iki günlüğüne Ayşe ablaya bıraktığı zaman ps2mi de yanıma alır oyun oynardım sadece, ikide de uyuyakalırdım ben hep, o da beni tutar taşır, üzerimi örterdi, Ayşe abla bana her zaman iyi davranırdı, insancıl bir şekilde, ben ona hep senden nefret ediyorum diye bağırırdım o bana hep acılı gülümsemesi ile bakardı...