(Uzun sürecek bir hikayedir)
Çocukluğum hiçbir çocuğun hayallerine sığmayacak kadar muhteşem geçti... Maddi durumumuz çok iyiydi. Ailem çok mutlu ve huzurluydu. En güzel okullara gittim , herşeyin en iyisi ile karşılaştım. Ama ailem ben 13 yaşıma girdiğimde parçalanmıştı. Babam hastalığından dolayı öldü . O öldükten sonra onun ortağı bizim elimizden herşeyimizi aldı. Annem bu işlerden anlamadığı için oyuna getirildi ve bu hayatta bize ait ne varsa hepsi gitti. Annem babamın üzüntüsüne dayanamadı. Babamın vefatından 7 ay sonra o da öldü. Bana bakacak tek kişi anneannemdi bu hayatta. Onun dışında doğru düzgün akrabamız bile yoktu. Ben 16 yaşıma geldiğim zaman o eski hayatımın bir zerresi bile yoktu. Durumumuz inanılmaz derecede kötüydü. Anneannem de zaten yaşlı bir kadındı ne kadar bakabilirdi ki bana...

Onun yanında yaşamaya başlamıştım ama sağlık durumu hiç iyi değildi. Bu hayattaki tek akrabam olan anneannemi de kaybetmiştim artık. Hayatımda kimse kalmamıştı bana ait. Herkes birbir yok olmuştu, gitmişti. Bunların üzerine hiçbirşey olmamış gibi insanların benimle maddi durumum yüzünden dalga geçmesi de zoruma gidiyordu. Ama kimsenin çenesini kapatamazsın. Yapabildiğim tek şey, bana ve aileme bu hayatta kim yanlış yaptıysa hepsinden intikamımı alacaktım. Hepsini tek tek not aldım. 13 yaşımdan 19 yaşıma kadar tek tek yazdım hepsinin ismini. Gün gelecek hepsine hesabını soracaktım. Yemin etmiştim kendime ...