Karanlıktan korkuyodum...

Parmak izlerinde küllük hasarı ben bu defterin kötü ünlü yazarı
1001 gece boyunca sürdü masalım ruhum kadar pis ve de kirli sakalım
gözlerini kapat sus dinle sabahı bütün dilekleri bir umuda iple saralım
gecekonduda umutlar izle sarayı hayat kötü konuşur ama ninni sanalım
bazen yakınlar vuslat gibi kilometreler kusmak gibi
son sigarayı yakmak gibi gece birikip içine dolup atmak gibi
tan hala ahmak biri akıllanmayan aptal gibi
hayat acımasız sana sevgi gösterir parasını bekleyen bir kaltak gibi