Hani bazen neyi düşüneceğini bilmiyosun ya, en kötüsüde o işte. O kadar çok şey yaşamışındır ki sevdiğin parçayı dinlerken sigaranı içerken aklına gelir bazen anılar.. bazısı pişmanlık, bazısı nefret, bazısı hala bitmeyen sevgi..
Bazen bütün suçu kendinde bulursun ki bu en kötüsüdür kendinden nefret edersin ulan ben nasıl adamım diye. Bazen de söversin ona, söylediği yalanlar, yaptığı sinsilikler gelir aklına. Başka kişilerde teselli ararsın, kısa süreliğine mutlu etmeye yeter seni. Sonra birden kendine gelirsin, sorarsın kendine ulan ben napıyorum diye. Onu unutmak için, kendi menfaatlerin uğruna başka birinin kalbine girip ona umut verecek kadar karaktersiz misin diye sorarsın kendine. Birkez daha nefret edersin kendinden. Güvenemezsin asla, ne kendine ne de bir başkasına. Tekrar gelse özürler dilese, yalvarsa, ayaklarına kapansa da geri dönmeyeceğine adın kadar eminsindir. Ama buna rağmen hala nasıl köpek gibi özleyip onu düşünmeden yapamazsın aklın mantığın sığmaz bu duruma. Keşke dersin bazen de , keşke hiç tanımasaydım da bu tarifsiz acıyı hissetmeseydim. Fazla değil, dakikalar içinde devreleri yanmış olan beynin iyi ki der.. iyiki tanımışım, iyi ki benimde bir kalbim olduğunu, yaşamın en güzel hislerinden biri olan aşkı bana hatırlattığı için iyiki dersin ve dualarına bir cümle daha eklersin. Allah karşımıza iyi insanları çıkarsın ve bize de iyi olmayı, kalp ve gönül temizliğini nasip etsin. Amin..