muhafazidle ise sadece çıkarları ve ondan korktukları için takılıyordu çoğu. Bunu gören çoğu kişi bize vurmayı bıraktı ve şaşkınlıkla Ahmet'in muhafazidi dövmesini izlemeye başladı.En son Ahmet muhafazidi kaldırdı ve beni göstererek bidaha bu çocuğa dokunursan abim bizzat gelicek senin için dedi. Bunu duyan herkez ufaktan dağılmaya başladı.

Bende o şaşkınlıkla Ahmete abin kim dercesine baktım.Ama bir cevap alamadım. Tabi yine yüzümüz haşat olmuştu ama Salihin o muhafazide vuruşunu hiç unutmadım çocuk harbiden delikanlının önde gideniydi.O günden sonra Turgutta bizle takılmaya başladı ve okulda insanların bize ezikmişiz gibi bakmasının yerini bunlar ne ayak acaba bakışı almıştı.
Cuma gününe kadar Yeşimi muhafazid ile hiç görmemiştim. Zaten muhafazidin o günden sonra havası sönmüş , yanında kimse kalmamıştı. Bense hala Ahmedin neden bana yardım ettiğini anlamıyordum.

Cuma günü Yeşim öğlen arasında konuşabilirmiyiz
dedi ama ben reddettim. Sonuçta kız daha bir kaç gün önce muhafazidle takılıyordu. Aslında kız sessiz sakin birisiydi yani hareketleri felan yellozlar gibi değildi ve muhafazid ile takılmasına çok şaşırmıştım en başından beri. Cuma günü
okuldan çıkarken yan sınıftan Gökşin diye bir kız vardı. Kızıl saçlı kahverengi gözlü bir kız fiziğide gayet iyiydi , geldi ve bana bir kağıt verdi bana ulaşırsan sevinirim dedi.Ama aklımı kurcalayan birşey vardı bu kız Yeşim okula geldiğinden beri birlikteydiler her yerde ve sonuçta ben bu kızın en yakın arkadaşının sevgilisiyle kavga etmiştim neden bana böyle bir teklifte bulunduğuna bir anlam veremedim. Belki de düşündüğüm gibi değildir başka bir şey söyleyecektir dedim.