ilköğretim okuduğum zamanlar da başıma gelen bir olayın 6 sene sonrasında tekrar oturmamızda başıma gelen şeyi anlatıcam. Ferit adında sevdiğim hala arada görüştüğüm bir arkadaşımın annesi ben ferit oturduk bundan 6 sene önce sbs zamanı falandı işte.
 Sınavdan 1 hafta öncesinde sınav konuşurken arkadaşın anneni bana "stres yapmazsanız kazanırsınız oğlum baksana kendine gözlerinin içi parlıyor nasıl bakıyorsun " demişti.

 Bunun Üstünden tam 6 sene sonra ferit le oturduk yine. Sohbet muhabbetin ardından yolda yürümeye başladık. Şans eseri  annesiyle karşılaştık. Selam verdim tekrar konuştuk ettik falan sonrasında kadın beni hatırladı ve şu cümleyi kurdu " gözlerinde o ışık yok artık evladım " dedi.

içim paramparça oldu. Anlatamiyosun ki insanlarla ne yaşadığını başından ne geçtiğini. Babanı kaybettiğini paraya bir türlü ulaşamadığını.

Paranın amina koyayim da aileniz yani başınızdayken değerlerini bilin. Diğer herşey bi şekilde yoluna giriyor...