Saat 2yi geçiyordu Semanın ablası dershaneye gelmişti. Merve mesaj attı.
" Semanın ablası geldi nerdesiniz be ? "
"Yoldayız 15 dk ya geliyoruz."

Yolda yürüken elini uzattı bana doğru..

" Hiç elimden tutmaya niyetin olmayacak mı senin ? "

O eli bırakırsam namerdim dedim içimden. Ürkütmekten o kadar korkuyordum ki , ilk okuldaki çocukça ilişkisini saymazsak , hayatında ki ilk adamdım ben onun.

Elini tuttum yürümeye devam ettik.

Dershanenin önüne gelince ablasını farkedip elimi bıraktı. Gidip hemen yanına oturduk.

Ablası beni tanımıyordu bende onu ilk kez görüyordum. Allah var baldızım güzel kızdı.

A: Burda bir tek seni tanımıyorum sende mi okuldan arkadaşlarısın ?
B: Yok ben okuldan değil dershaneden arkadaşlarıyım.
A: Aynı sınıftamısınız ?

Anlaşılan ablasının hiçbir şeyden haberi yoktu. Semayı zor durumda bırakmamak için gülümseyerek evet aynı sınıfrayız dedim.

Akşam evlere dönerken Sema geldi yanıma ;

S: Ya ablamın haberi yok diye bozulmadın dimi ? Ablama anlatmam hiç sıkıştırır durur beni diye.
B: Hayır hayatım neden bozulayım , zamanı gelince öğrenirler elbet.

Ablası biraz uzaklaşınca yanağıma bir buse kondurdu. Bende onun yanağına kondurdum hemen.

Herşey güzel giderken , birşeyler olacak diye ödüm kopuyordu.

Ama korkunun ecele faydası yoktu işte..

Beyler rez alın bi sigara içip gelicem. Şu an bile ciğerim yanıyor 5 sene geçti dıbına koyim.