Biralar bitince dışarı çıktık.. Sahilde yürümeye başladık. Nazan bana hayallerini anlatıyordu..

Fizyoterapist olmak istiyormuş, cocukken engelli kardeşini kaybetmiş. Engelli kardeşini haftada bir zütürdükleri fizyoterapist bilinçaltında yer etmiş o zamanlar... nazanın gözünde bir kahraman gibiymis o zamandan beri bu mesleği yapanlar..

Senin dünyalar kadar paran olsun,ama bu kadar basit benim bile kurabileceğim hayallerin olsun çok garip gelmişti o an.Kardesine de çok üzülmüştüm. Nazanin hiç o filmlerdeki zengin sosyete kızları gibi olmadığını anlıyordum yavaş yavaş..

Sahilde yürürken cebimde ki paketten bir sigara çıkardım tam yakacakken Nazan,

icmesen olmaz mı kimki dedi..

Şaşırmıştım .Sadece neden diye sordum .
Gözümun onunde kendine zarar vermeni seyredemem dedi. Daha yeni tanışmıştık ama kiz harbi harbi beni dusunuyordu beyler.. Gitgide bu kizı daha çok seviyor, gecenin sonunu merak ediyordum..