Beyler ben istanbulda oturan öğrenci bir panpanızım. Dün gece başımdan geçen trajik olayı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Gece saat 12'ye geliyordu. Arkadaşıma sözüm vardı, onlara kalmaya gidiyordum. Arkadaşım anadolu yakasında oturuyor, ben de 12'de kalkacak olan son Marmaray taşıtına yetişmeye çalışıyordum.

Midem kazınıyordu, abur cubur bir şeyler alacaktım fakat koşmanın heyecanıyla unutup bütün bakkalların yanından geçip gitmiştim. Neyse dedim, koşmaya devam ettim. Yolun kenarında belki 6 belki 7 yaşında bir ufaklık gördüm. Çok masum bakıyordu. Esmerliğinden Türk olmadığı belliydi. Önünde bir kutu vardı. Yaklaştıkça bir şeyler sattığını anladım ve önünde durdum.

Kutuda 2 tane çubuk kraker, 2 tane puf, bir tane de meyve suyu vardı. Ne kadar dedim. 1 lira dedi, doğru düzgün Türkçe konuşamıyordu. Ceplerimi karıştırken bir süre sohbet etme şansı buldum. Suriyeli olduğunu söyledi. Babasını sordum. Savaşta kaybettiğini söyledi. O anda zaten başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Kendimi kötü hissettim. Nedense hemen oradan uzaklaşmak istedim. Hemen çıkarttım cebimdeki bozuklukları.

1 lira çıkmadı cebimden, 75 kuruş vardı elimde. Çocuğun avucuna bıraktım parayı ve hemen arkamı dönüp uzaklaşmaya çalıştım. Arkamdan bağırdı "Abi, abi" diye. Arkamı döndüm, koşmuş pufu getirmiş bana. Israr ediyor almam için. Ben dilenci değilim demek istiyor yani. Nasıl kırabilirim onurunu masum sabinin. Nasıl yerine getirmem onun isteğini. Aldım elinden pufu, teşekkür etti. Arkamı döner dönmez benim gözler sel zaten amk

Paylaşmak istedim, okuyanlara teşekkür ederim.