Benimle ilgilenen 1 kadın vardı. Hatırlarsınız ilk gün gelen harika kadın. Onun dışında başka insan yüzü görmüyordum. Gerek te yoktu, o kadın bana yeter de artar bile. Her gün bana farklı uzun bir kağıt okutuyorlardı. idman mı anlayamadığım hareketler yaptırıyolardı ama hala da ne olduğunu anlayamam. Böyle böyle çalışmalarla geçiyordu günlerim. Hayatıma tek tutunma sebebim o kadındı. Ağzından çıkan her kelime büyülüyor beni büyülüyor gibiydi. Belki de annemi hatırlattığı içindir. Çocukluğum hep böyle geçti. Anlam veremediğim çalışmaları yapmalarla geçti. Hayatla hiç bir bağlantım yoktu. Yıllar geçti. Artık sorgulamaya başladım. Vücudum inanılmaz derecede iyi görünüyordu çevik, atletikti. Zihnimi de çok zinde hissediyordum. Ama artık büyümüştüm ve bir şeyler öğrenme vaktim gelmişti. Yıllardır saçma hareket yapmalarla ömrüm geçti. insanlarla ilgili en ufak bir fikrim yok. Dünya ne halde, o gün neler oluyodu, ben niye burdayım hepsine cevap bulma vaktiydi...