Kızla biraz daha oturduk güzel sohbetler döndü birbirimizi biraz daha yakından tanıma fırsatı bulduk. Gerçekten kız kişilik olarakta çok iyi biriydi.Ama bazen tedirgin, endişeli bakışlarını yakalıyordum. Saat 5-6 gibi kafeden ayrıldık. Zamanın var mı eve dönmek için daha dedim o da 9-10 a kadar olabilir dedi.iyi o zaman dedim ve yürümeye başladık. Aklımdan bir ton düşünce geçiyordu. Sessizlik hakimdi. Belliki Cafenin kritiğini yapıyorduk ikimizde ama gerginliği gözümden kaçmıyordu neyin nesiydi bu şimdi halbuki fena bir buluşmada sayılmazdı diye düşünürken birden sessizliği bozdu K.G.A. ben iyi değilim dedi. Bende birden durdum elinden tutup banka oturtturdum ve onu önemsiyor ciddiye alıyor tavrı takınıp ne oldu bir problem mi var dedim? Beyler bu arada kızın elini tuttuğumda kendi elimden utandım dıbına koyayım daha önce ben o kadar pamuk gibi yumuşak küçük narin bir el görmedim. Neyse konuya dönelim. Bana eğer anlatırsam beni deli sanabilirsin ama anlatıcaklarımın hepsi gerçek dedi. Bende merakla anlatabilirsin öyle bir düşünceye kapılacağımı sanmıyorum dedim. imalı imalı umarım dedi ve başlattı anlatmaya: