Sabah saat 9 gibi Meryem'le Zahide beni kahvaltıya çağırmaya geldiler. Kalktım, kapıyı açtım, onları içeri alıp, ikisini de dudaklarından öptüm ve giyinmeye başladım. Ben giyinirken Meryem de aynı şeyi sordu, "Nurcan'la evleniyormuşsun, doğru mu bu?" diye. "Evlenmeyim mi peki?" dedim. "Birbirinizi seviyorsanız evlenin tabii... Hem Nurcan çok güzel bir kız, aynı Prensesler gibi! Erkek olsam, ben de onunla evlenmek isterdim!" dedi. En son gömleğimin düğmelerini ilikleyip, "Ama siz de çok güzelsiniz!" dedim, zütlerini avuçlayarak. Bu dediğime sevindiler. Sonra bunları önüme katıp, yukarı çıktık, kahvaltıya.

Kahvaltı masasında annemle babamın düşünceli olduklarını gördüm. Pek fazla da konuşmuyorlardı. Ben de fazla konuşmadım, sessiz sakin kahvaltımızı yaptık. Kahvaltımız bitmek üzereyken, Fidan geldi masaya, elinde bir iki broşür ve kitap vardı. "Harun abi, bu sene ben Üniversite sınavına gireceğim... istediğim Fakültelere bir bakabilirmisin?" dedi. Fidan tepemde ayakta dikilirken uzattıklarına göz attım. "iyi, güzel! Umarım istediğin bölümü kazanırsın!" dedim. izmir'de, benim okuduğum Fakülteye girmek istiyordu. Babam, "Kızım sen hele bir sınavı kazan, Harun abin sana yardımcı olur!" dedi. Annem de, "Hem izmir'i kazanırsan kalacak yer sorunun olmaz, bizde kalırsın!" dedi. Fakat Fidan'ın derdi başkaydı, "Yok, kazanırsam, ilk sene yurtta kalmayı düşünüyorum... Belki ikinci sene de okuldan kızlarla eve çıkarız!" dedi. Annem de, "Sen bilirsin kızım, bizde teklif var, ısrar yok!" dedi.