Bugün günlerden salı. Her gün kendimi saklamaktan bıkmış yüzümle okula gidiyorum. Sessizce nefesimi tutup insanları izliyorum. Onların zayıf yönlerini inceliyorum. Onları öldürmek istemiyorum. Onlara acı çektirmek istiyorum. Nedenini bilmiyorum ama insan eti yemek istiyorum. Tadını tahmin edip , daha da zevk alıyorum. Bunlar benim çocukluğumdan beri düşüncülerim. Sahi, neden ben insan olarak doğmuştum ki? Eğer seçme sanşım olsaydı şeytan olurdum. Eğer Tanrı gerçekten varsa. Ben şeytandan yanayım. Bugün okul bitti. Evime doğru gidiyordum. Evime gelince yine o şerefsizin yüzünü gördüm. Kimin? Babamın. O şerefsiz birsürü insanı kandııp , saf rölüne yattı. Annem ise ölmüştü. Onunla konuşmadan eve girdim ve herzamanki şeylerimi yapacaktıö. Kendi elime bıçaklayıp , tırnağımla derimi yüzüyordum. Tam zevke bürünmüşken babam gördü ve pgibiyariste gitmemi istedi. Umrumda mıydı? Hayır. Bundan sonra yine o pislik Barış gelmişti...
Barış benim içimde yaşayan biriydi. Evet şizofrendim. Pislik barış herkesin iyiliğini isteyen masum biriydi. Ondan nefret ederdim. Keşke gerçek olsaydıda onu öldürseydim. 4 kişiyi duyuyorum.
Gizem , Barış , Zeki ve şeytan.
Şeytan ve Gizem'le çok iyi anlaşıyorum. Benimle aynı kafadılar.
Zeki'yide sevmiyordum çünkü sürekli akıl verip duruyordu. Hepsine işkende yapmak istiyodum aslında. Doğru ya, bunu tüm insanlara yapmak istyordum...