Akıp giden zamanın ortasında bile,
Umursuzca döne, döne dans ediyorum.
Kalbimi göremiyorum bile,
Göğsümden çekip gitse de, umursamam.
Hareket etmesem bile,
Zaman çatlakların üstünde uçmaya devam ediyorum.
Etrafımda ölen biteni hiç umursamıyorum,
Ben benim ve bu kadar.
Rüya mı görüyorum? Hiçliği mi görüyorum?
Onlarla konuştuysam da sözleri hiçbir şey ifade etmiyor.
Keder beni saece yoruyor;
Ve günlerimi bir şey hissetmeden yaşamayı tercih ederim.
Ne kadar masum olursa olsun,
Kalbim başka yerlerde, umursamıyorum.
Hemen öl o zaman.
Eğer kendi kendime hareket edip, her şeyi değiştirebilcek olsaydım,
Yine ve yine tekrar her şeyi siyaha döndürürdüm.
Böyle birisi için gelecek var mı?
Ben bu dünyaya mı aidim?
Kalbim mi sızlıyor şimdi? Yasa mı boğuldum şimdi?
Kendim hakkında hiçbir şeyi bilmiyorum.
Sadece yürümek bile yoruyor beni,
Bu durumdayken başkasını nasıl düşünebilirm ki?
Doğru kalbim yok zaten.
Benim gibi birisi bile değişirse,
Gerçekten değişecek olsaydım, beyaza dönerdim.
Rüya mı görüyorum ? Hiçliği mi görüyorum ?
Eğer herşeyi yapabilseydim,
herkesi yerle bir eder, yok ederim.
Eğer hüzünlenip, yasa boğulursam,
Acaba kalbim beyaza döner mi?
Hala senin hakkında, kendim hakkında,
Hiçbir şeyi bilmiyorum.
O zaman dönsün herşey siyaha!