Kenan neredeydi, nereye gitti dilim tutuldu resmen konuşamadım o sıra korkudan mı çaresizlikten mi bilemedim. Hemen telefonumu çıkarıp kenanı aradım açmadı. Biraz bekleyip tekrar aradım o sırada kimseden ses seda çıkmıyordu ezanın okunmasını bekliyorduk artık, telefonu açtı konuşamadı ilk başta konuşma şöyle geçti;

Ben+: Nerdesin gerizekalı
Kenan-: Evdeyim
+ Ananı gibeyim senin
- Beni almaya gelin
+ Tamam kenan

Telefonu kapattım ve kenanı almaya gidiyorum dedim. Kubilayla kalktık berk ve oğuzda gelmek istedi diğerlerini evde bırakıp evden çıktık. Kubilay kuzeyi de aldı yola koyulduk. Kubilaydan sigara aldım tam yakacakken kuzey aniden irkildi havladı ve bi anda koştu. Kubilay yere düştü kuzey karanlıkta gözden kayboldu. Bi de başımıza bu durum çıkmıştı kuzeyi bulmalıydık. Havlama sesine doğru gitmeye başladık bahçeye girmek zorunda kaldık, sese yaklaştığımız halde hala uzaktan geliyor gibiydi ve aniden arkamızdan bağırma sesleri yükseldi. Koşmaya başladık Allah ne verdiyse bastık, ağaca çarpıp yere düştüm diğerleri yanıma geldiler oturdular yanıma. Hepimiz sigara yaktık kuzeyi aramayı bırakıp eve dönme konusunda anlaştık. Kenan umrumuzda bile değildi o sıra.

Telefonu elime aldım ve evdekileri aradım, hiçbiri bakmadı. Artık korkudan delirmek üzereydim biri kardeşim dese bile ağzına sıçacak vaziyete gelmiştim. Kalktım ve yukarı doğru çıkmaya başladım, zaman sanki durmuş gibiydi saate baktığımda sadece 20 dakikaya yakın bi süre geçmişti. Ezana hala yarım saatten fazla vardı. Peşimden geldiler ama bir türlü yola çıkamıyorduk daha doğrusu bulamıyorduk, her yer zifiri karanlıktı gece lambaları gözükmüyordu, telefon ışıklarımız yolumuzu zor aydınlatıyordu. Dayanamadım oturdum ağacın dibine ve ağlamaya başladım. Aklıma hangi dua geliyorsa okudum ama bir türlü bu durumdan kurtulamadım. Tekrar bi sinirle ayağı kalkıp koşmaya başladım arkamdakiler umrumda değildi ama koşmama değmişti yolu bulmuştum. Geri döndüğümde ise kubilay berk ya da oğuz orada değildi, çıldırmak üzereydim o an aklımdan bu şerefsizler beni korkutma planımı yaptı diye geçirdim. Bağırdım ama hiçbirinden çıt çıkmadı. Bulduğum yola doğru tekrar koşmaya başladım ama o yol ilk başta bizimkileri korkutmak için girdiğimiz yoldu, dondum kaldım..

Ağlayarak koşmaya başladım ve arkamdan gelen sesle irkildim. Arkamı döndüğümde kenan oradaydı. Nasıl anlatırım bilmiyorum ama koştum sarıldım aklıma evden oraya ne zaman geldiği hiç gelmemişti. Kenan bana seni aramaya çıkmıştık dönelim eve dedi cevap veremedim, yürümeye başladık. Durağa doğru geldiğimizde kuzey ordaydı bizi gördü avazı çıktığı kadar havlamaya başladı. Yanına gittim tasmasından tuttum ve sakinleştirmeye çalıştım ama susturamadım. Kenana bakıp sürekli havlıyordu, zütürmeye çalışsamda yerinden oynatamıyordum. Kenan hadi gel artık dedi kuzeyi bıraktım eve doğru tekrar gitmeye başladık. Kuzeyin havlaması kesilmişti peşimizden geldi yanına gidip tasmasından tuttum tekrar yola döndüğümde kenan orada yoktu. Öyle bir küfür ettim ki artık ölüme kafa tutacak moda girmiştim duygu kalmamıştı içimde.

Bağıra bağıra küfür ede ede koşmaya başladım kuzeyle birlikte. Evin önüne geldiğimde herkes ordaydı hepsi yanıma koştu. Nerdeydin nereye kayboldun tarzında sorular sormaya başladılar. Olayı anlattığımda verdikleri cevapla tekrar başımdan kaynar sular dökülmüştü.

Konuşma şöyle geçmişti;