Geçenlerde yine her zamanki gibi babamdan aldığım günlük 100 lirayla kantine gidip karışık tost yaptırıp ziyafetimi sürecektim. Tostumu aldım pencereden bimden aldıkları bisküvileri yiyen fakir huur çocuklarını, pet şişeyi top yapıp oynayan fakir binleri izliyordum. O sırada kim olduğunu daha bulamadığım bi bin benim fotoğrafımı çekip internete yüklemiş yok yalnızlık zor yok tost reyiz. O günden sonra hayatım değişti amk. Okulda bütün kızlar bana daha fazla ilgi göstermeye başladı. öğretmenlerin hepsi sözlülerime 100 vermiş. Babam param yetmiyor sanıp harçlığımı 200e çıkardı. Sene sonunda okuldan onur belgesi aldım. Bu başlığıda babamın sene sonu hediyesi olarak aldığı 5.000 liralık oyun canavarı bilgisayarımdan yazıyorum. Siz hala beni yalnız başına tost yiyen fakir liseli sanın.