Öncelikle yazıma başlamadan önce saat 01:35. Kısa mavi lark paketim ve ben bu yazıyı yazarken küllükte yanmakta olan sigaram da önümde duruyor. Konuya girmeden önce resimde neden çınar resmi var ? bu soruyu bi sözle cevaplamak istiyorum

Baba çınar gibidir, meyve vermesede gölgesi yeter

Ufaktım henüz 7-8 yaşlarında. bi gece kendimi halamlarda buldum o zamanki aklımla düşündüm, kesin annem beni yine uyurken yatağıma koydu.Ama burası yatağım değildi. farklı bi yataktı gece uyanmıştım. Halamlar ağlıyodu. ne olduğunu anlamadım annem ve babam nerde diye sordum bişey demediler sadece geleceklerini söylediler bana söylemeselerde kötü bişey vardı seziyodum işte.
sonradan öğrendimki babam hastanedeymiş annemde onun başındaymış. doktor %1 yaşama şansı var kendinizi herşeye hazırlayın demiş. içimde bi umutsuzluk,bi sıkıntı vardı ama o günlerin geride kalacağınıda hissediyodum. babamın şeker diyabet hastası olduğunu öğrendim ama bu hastalığın günden güne onu erittiğinin farkında bile değildim.

Bu anlatacağım yazıda 5 ay önce kaybettiğim babamla yaşadığımız anıları, yaşadıklarımı anlatıcam. yengemi, kuzenimi gibmedim. sadece babamla yaşadıklarımızı sigaramı yudumlarken içimi dökmek istedim ve anlatmak istedim. bu hesabımda silik yemediği sürece hep burda kalıcak ve hep hatırlıycam. dinlemek isteyenler dinleyebilir uykusu olan kardeşlerimde uyusun yarın okuyabilir bu gece sadece yazıcam.