Oda kapısını çalıyor ışıklar yakıp söndürüyordu. birden ışıklar söndü. vücudum titremeye başlamıştı bu zamana kadar hiç böyle korkmamıştım.
Birden kapı açıldı ve tarif edemeyeceğim kadar uzun bir şey şunları söyledi
siz bana tapacaksınız tapmazsanız hayatınız biter dedi. faruk ağlamaya başladı o şeyin yüzüne bakamıyordum bizim için zaman ve mekan denen şey artık yoktu o an ki titremeyle Allahım yardım et dedim ve önüne doğru secde etmeye başladım o şey gülmeye başladı ve birden faruğun şekline girdi o an faruğa baktığımda hareketsizce yerde yatıyordu ellerine baktım ters bir şekilde dönüyordu kafamı o şeye doğru çevirdiğimde hiç bir şey yoktu gözlerim kararmıştı ve vücudum tonlar ile yük taşımış gibiydi.