Gözleri fıldır fıldır oynuyordu biraz da komikti ama o ortamda ekstra ürpertiye sebep oluyordu. Artık paranoyak gibi olmuştuk. Herşeyin altında birşey arıyorduk. imam biraz gergin bir ses ile : neden camın kenarında oturdunuz ? dedi. Kenara dayanınca daha iyi olduğunu söyledik. "Sürekli sizi izliyorlardı hepsi oraya yığılmış hiç bu kadar şiddetli birşey yaşamamıştım" dedi. Bizim tüylerimiz diken diken olmuştu. Akşama kadar burada duralım sonra birşeyler düşünürüz dedi ve Kuran okumaya başladı. Ama ona bile konsantre olamıyordu.