Hala kesin bir şey söylemiyordum çünkü bilirsiniz işte büyük bir şehirde tek başımaydım, içimden bir yer ona güvenmemi söylüyordu ama daha o kadar deli değildim. Onunla beraber dünyanın en saçma işlerini yapacağımızı bilmiyordum tabiki *

Gece saat on bir olmuştu ve yurt kapanmıştı. Nerede ne tak yiyeceğim hakkında bir fikrim de yoktu. Evine gitmezdim, bana yakışmaz diye düşünüyordum. Yüzüne de söyledim,ben kimsenin evinde kalmam diye. Beni evine zütürdü anahtarı elime verdi.

"içerisi biraz incin, odamda yatmak istemezsen kanepenin altında temiz yorgan yastık falan var annem bırakmıştı hiç kullanılmadı al onları kullan. Giderken de anahtarı posta kutusuna bırakırsın" dedi. içeri bile girmedi. Şoktaydım nereye gideceğini bilmiyordum ama gelip kalmasını teklif edemezdim, aynı evde kalmak bana tersti. Kırk yıl düşünsem aklıma gelmeyecek bir olayı yaşıyordum. Uyumadım o gece, salonda oturdum.