Bu olayın ertesi günü de gayet sakin geçti. Artık kendimi tamamen ona ait hissediyordum. Aranızda kız varsa anlayabilir dediğimi. Otelden ayrılacağımız gün şiddetli bir kavga ettik. Sebebi valizlerle ilgiliydi sanırım benim sorumsuzluğumdan kaynaklanıyordu. Adımı o kadar güzel söyleyen adam gitmişti, otelin içinde "Nurmisal!" diye kükrediğinde ellerim korkudan titriyordu ve bu gerçekten aşağılanmış hissettiriyordu. En özel anlarınızı iki gece önce paylaşıyorsunuz,en saf en çıplak halinizle bir adama kendinizi emanet ediyorsunuz ama sanki alacağını aldıktan sonra sizi kullanıp atmış gibi davranıyor. Bu cümleyi anladıysanız empati kurabilirsiniz. Ankaraya kadar onunla konuşmadım. Yurdun kapısında durduğu an yüzümde en ufak bir değişim olmadı. Bana sarılmak için uzandığında kendimi geri çektim. Ondan soğumuştum,ya da öyle hissediyordum.