Öğlen vakti uyandığım zaman yavaş yavaş her şeyin anlamsızlaşmaya başladığı zamana geliyorduk. Artık daha depresif ve kahrolmuş bir haldeydim ve bir şeylerin farkına varıyordum. Okula o günden sonra hiç gitmedim, mekana da hiç uğramadım. Karne almamız gereken gündü, bilmiyordum. Kafam karışmıştı. Onu son kez bu şekilde görürsem, bilmiyordum. Şimdi bi anda üstüme atlayıp gib beni selimm demesinden korkuyordum. Sonra gitmiş bulundum. Klagibtir. On saat bekle amk ondan sonra herkesin ismi çağır al karneni yüzün düşsün sonra eve git rocky father's kapıda karşılasın ve arkada dıı dıdıdıı dıdıdııı dıdıdııığğğ raki müziği. Neyse ahmetle karşılaşma korkusu vardı. içimde garip bir his le 5 dakka geç çıkmak istedim. Yapamadım. Eve gidecektim ama lanet olası ayaklarım her sene sonu buluşup cs ye gittiğimiz mekana zütürdü beni! Gittim koltuğa oturdum. YiNeHeRTaRaFTaöLüMSeSSiZLiĞiVaRDı. (gözünüz gibilsin biraz)
Bir hafta önce burada yaşadığım sabahı hatırladım. Ellerim titredi, gözlerim doldu. Karşıma çıksa hadi Ahmet soyun gibişelim diyecektim ama yoktu işte. Bunları düşünürken kafamı kaldırdım ve irkildim.