ÜstEdit:Bunu gerçek sananlar olmuş gerçek değil canım sıkıldı kafamdan yazıyorum.

Yeni bir hikayeye başlıyorum neyse okuyun anlarsınız.

Benim ismim Burak ben küçükken babam annemi öldürmüş ve babam beni sokağa bırakıp gitmiş. Sonra beni yurta almışlar. Eh daha küçüğüz olaylardan hiç bir şey anlamıyorum, sert bir adam onun dediklerini yapmayınca bizi karanlık bir odaya kapatıyor.

Gene sabah o nalet olası çan çaldı hemen kalkın diye. Bende kalkamadım. Sonra başımda bir acıyla uyandım o sert davranan nefret ettiğim adam bana vurmuştu. Beni yakamdan kaldırıp gene o karanlık odaya hapis etti, ama ben diğer çocuklardan farklıydım karanlığı benim arkadaşım olarak düşünüp onunla konuşuyordum.

Sonra aklıma dün yemek yerken 2 çocuğun konuştuğu şey geldi. işte o çocukların konuşması.

+Kardeşim burdan kaçmaya ne dersin?

-Kaçmak mı? O ne ki.

+Burda ki bir abiden öğrendim bu kelimeyi bu yurtdan gidiceğiz ve bir daha geri dönmeyeceğiz ama gizlice yapıcağız bunu.

-Hayır kardeşim buradan başka bir yerde hayatta kalamayız.

Belki bende "KAÇABiLiRDiM" peki nerede kalıcaktım? Hah dünya büyüktü burası olmasında her yerde kalabilirdim. Burada hiç arkadaşım yoktu olmadıkları için onlarla plan yapıp kaçamazdım yanlızdım. O karanlık oda ama benim arkadaş odası dediğim odada düşünmeye başladım.

Dinleyen 1 2 kişi olsun devam ederim.