Bundan yıllar evvel bir arkadaşım var. Adı emrah. Deli gibi bir şey. Beni saymazsan mahallenin yarısı adamı deli sanıyor ama gördüğüm en komik insanlardan biri. Misal; bu adam karnesinde yedi tane biri olduğu dönem taktir teşekkür alan çocukları alır şöyle derdi Gelin sizi havada çevireyim.Çocuklar gülerek gelirdi emrahın yanına.Bu kollarından tutardı çocukları çevirmeye başlar sonrada allah ne verdiyse fırlatırdı. Deli gücü de vardı namussuzda.O karne günü içleri karne sevinci ile dolu belki yirmi beş tane çocuğu evire çevire apartmanın etrafını saran surların ardına attı şeker çuvalı gibi.Çocuklardan bir kaçı hastanelik oldu ama olsun ben iyi güldüm. Diğer çocuklarda o gün bir daha geçmedi oradan. Birbirlerine Deli emrah orada diyorlar ve korkuyla bizim bulunduğumuz bölgeyi süzüyorlardı.
Neyse asıl mevzu şu ki emrah her bayram takım elbise giyerdi orta okula gitmesine rağmen. Takımın altına da şu yedi cücelerin giydiği kadar sivri kunduralar giyerdi. Emrah bizim gibi değildi. Büyüktü.Her ne kadar yaşıt olsakta boyu babam kadardı. Adam gibiydi yani anlayacağınız. Birde bahçede bir yüzük bulmuş parmağına takmış milleti nişanlandım diye kandırıyordu.
işte bundan tam 9 sene evvel emrah aynı yukarıda anlattığım şekilde giyinmişti ve yine bir bayram günüydü. Otobüsler bedavaydı. Emrah aynı zamanda mahallenin en iyi kantırcılarındandı. Yine çizgili takım elbisesiyle ve yine bir bayram günü saati 50 kuruş olan internet cafeye mahallecek gidiyorduk. Emrah takım elbisesine hiç yakışmayacak eğreti hareketler yapıyor, aniden havaya zıplayıp herhangi birimize uçan tekme atıyor, yada kafamızı koltuğunun altına sıkıştırıp iblis gibi kahkahalar atıyordu.O an emrahtaki keyif eşşekte yoktu. Sonra aniden ciddiyete bürünüyor belediye başkanıymışçasına takımını düzeltiyor, kantırda takımların nasıl ayrılacağını anlatıyordu.Ben emrahın büyük burnuyla dalga geçiyordum o ciddiyetle konuşmaya başladığı an.Yine gülmeye başlıyor yine bana saldırıyordu. Yine bir bayram günüydü ve yine tüm mahalle harçlıkları almış katır oynamaya gidiyorduk ve yine bu takım elbise giymiş adam gibi çocuk bizi dövüyordu.
Bedava otobüsten inip hep birlikte internet cafeye gittiğimizde emrah bir tanıdığını görüp Siz gidin ben geliyorum dedi.Biz içeri girdik.O sıra 12 yaş altı çocukların internete girmesi yasak ama dinleyen kim.Biz masaları açtığımız sıra emrah içeri girdi bütün heybetiyle. internet kafenin sahibi korkuyla emraha baktı. Emrah büyük bir ciddiyetle ona baktı. Ardından bir anda sararmış, kırık ön dişini göstererek en iyi kantır oynadığı masayı gösterdi ve şöyle dedi Abi 14 numarayı iki saat açacan mı parasını peşin verecem.internet kafecinin suratındaki korku dolu ifade yerini sinire bıraktı ve o da şöyle dedi.Mına koduğun pekekenti seni görünce teftişe falan geldiler, çocukları içeri alıyorum diye ceza yazacaklar sandım. Takımına soktuğumunun dedi. Günlerden bir gün bayramdı ve biz yine saati elli kuruş olan internet kafedeydik ve yine emrah takım elbisesi, sivri burunlu ayakkabıları ile yanımdaydı...