Son sözü güzel söylemişti hacı. O günün çoğunda aklımdan çıkmadı bu söz. Elvira da hala bir trip atma çabaları. Hala bir görmemezlikten gelmeler. Kazanmaya çalışıyordu beni ama ben o kadar kolay lokma değilim. Hele ki böyle bir konuda. Bazen Khalid zütü sınıfın önünden geçerken bana rip tip bakıyordu. Benim umrumda değil di ama yine bir dayak istiyor her halde. Okuldan çıktığımda hızlı adımlarla eve yürüdüm. Üstümü değiştirip, ayakkabılarımı giydim. Bulabildiğm en uygun yerde başladım oynamaya. Bir kaç ısınma hareketleri, top sektirme vs. Kendime has yöntemlerim vardı ve çok işe yarıyorlardı. Eğer maç günü iyi bir performans ortaya koyarsam bunu onlara borçluyum. Tabii aklımda bazı sorular da var. Mesela 'Elvira maça gelecek mi?'. O gelseydi ne oynardım be. Onsuz da yapabilirdim ama Sevdiğin kız Abi, yanında olmasını her zaman istersin. Hele ki böyle bir gündü, hayli hayli istersin. Fazla yormak istemedim kendimi çünkü evde dinlendikten sonra daha verimli bir antreman istiyordum. Eve geldiğimde Babamla maç hakkında konuştuk. Benim heyecanımı almaya çalışıyordu ama olmuyordu. Tüm gaz vermesine rağmen heyecan düşmedi. O sohetten sonra akşam yemeğini yedim. Günün son antremanı da bittiğinde, yatma vakti gelmişti. Yatağa girdim ama uyuyamıyordum hacı. Bazen belki size de oluyordur. Çok heyecanlıydım. Kafam da deli sorular dönüyordu. iki de bir kalkıp tuvalete gidiyordum. Çareyi balkonda buldum. O temiz hava insanın beynine gittiğinde, inanın kı hiç bir derdiniz kalmıyor...