Zoruma gidiyor artık. benimde adam akilli arkadaslarimin olmamasini, benim de sevenim olmamasini kendime yediremiyorum. sevdigim bir kiza acildim reddetti kibarca (bkz: sevdiğim kıza sonunda açıldım beyler) falan filan suan konusuyoruz ama beni giblemiyor sanki. sürekli gec yaziyor, cevrimici oluyor yazmadan cikiyor beni giblemiyor sevmiyor falan ama ben vazgecemiyorum cünkü seviyorum uzak duramiyorum. niye beni sevmiyor? cünkü tipsizim amina koyayim hem tip yok hem agzim laf yapmiyor hem felaket derecede killiyim hem de zengin degilim. simdi sizler diyeceksiniz beyler kizlari gibtir et erkek arkadas bul ortam kur daha iyi diyeceksiniz hadi diyelim kiz islerini biraktim benim hic dogru dürüst arkadasim da yok ki beyler. sözlükten, oyunlardan tanistigim falan 1 2 arkadasim var onlar da uzak bana farkli sehirlerde oturuyoruz..

simdi söyleyin bana beyler hayat bana niye gülmedi niye bazi insanlar yakigibli istedigi kiza sahip olabiliyorken ben böyleyim? yalnizim beyler cok yalniz...

‘Yalnızlık’ tek kelime. Söylenişi ne kadar kolay! Oysa taşınması o kadar zordur ki. |Goethe|