bu konu son birkaç haftadır kafamı fena ütülüyor binler gelin biraz sarılalım.

bu evimden uzak olan üniversite hayatımdaki üçüncü senem. ne ara üçüncü sınıfa geldim ben bile anlamadım. birinci sınıfta özel yurda yerleştim. beraber kaldığım arkadaşlarımın hepsi eve çıktı ya da başka ile geçiş yaptılar. ikinci sınıfta tanıştığım yurt arkadaşlarım buradalar ama aynı odada kaldığım arkadaşım tek odaya çıktı. bu sefer ben de böyle olmuyor deyip üçüncü sınıfta tek kişilik odada kalmaya karar verdim.

okul desen derse gidip yurda geri dönüyorum, ha orada arkadaşım yok mu var ama konuştuğum arkadaşlar ile aktivite yapma evresine gelemedik daha. ulan koskoca 2 yıl geçmiş birisi de gelin bir şeyler yapalım demiyor bu kadar boş ve odun insanlar yani. bir whatsapp grubu kurduk 1 yıl sonra baktım grupta sadece ben kalmışım.

evimi özledim. tatil olunca eve gidiyorum diye seviniyorsun ama dönüşte ayrı üzülüyorsun. sonuçta orada hayatını, aileni, arkadaşlarını bırakıp burada koskoca bir boşluğa düşüyorsun ve seninle aynı frekanstan iki çift laf edeceğin, çıkıp gezeceğin, bir yerde oturup iki çay içebileceğin tek bir kişi bile yok. birkaç haftadır sanat müziği dinleyemiyorum, dinlediğim zaman aklıma yalnızlık, evim ve ailem geliyor böyle olunca da geçmişi hatırlayıp hüzünleniyorum. ıssız çölde tek başına yürüyor gibisin dahası var mı bunun.

sonuç olarak yalnızlık hiç iyi bir şey değil. bu yıl bir iki öğrenci kulübüne kayıt olursam bu sorunu aşabilir miyim bilemiyorum ama bu zamana kadar olmadıysa bundan sonra da olmaz diye düşünüyorum.

şimdilik sözlerimi burada noktalıyorum. inşallah birkaç ay sonra sorunu çözdüm millet deyip konuyu updullahlarım. okul hayatını evinden ayrı sürdürmek isteyen liseli binlere tavsiyem üniversiteye başlayınca dana gibi dolanmayın gidin sosyalleşin. sonra sonuç ortada.

gece gece derdimi dinleyen herkese teşekkürler. kendinize iyi bakın.