Annemin ölümüne zor alıştım teyzem bizim evde kalıyordu. Kardeşimle başbaşa kalıyordum. 4 yaşındaydı daha. O doğar doğmaz babamda göçmüştü..

Teyzem bekar anneannemle yaşıyordu. Dedem vefat etmişti. Kardeşimin onlarda kalmasını söyledi bana. Düşündüm biraz. Annem kadar iyi bakalardı kardeşime emindim bundan. Kabul ettim. Kardeşimin o minicik kıyafetlerini ağlaya ağlaya valize doldurduktan sonra onları eve bıraktım. Başka çıkar yolum yoktu. Ben daha kendime bakamıyorken kardeşime nasıl bakacaktım?

Yaşadığım ev babamdan kalmaydı. Masrafı sadece elektrik su doğalgaz gibi şeylerdi kira derdim falan yoktu. işe devam ettim. Müzik falan yapmiyordum uzun bi süredir. Bide konser vardı başımızda. Keşke anlaşmasaydim organizatörle diye düşündüm.

Anneannemlerden evime tekrar dönerken. Tekele uğradım 50'lik votka aldım. Bide olmazsa olmaz olan mahalle abisine gittim. O gün ve ertesi gün yetecek kadar iş çözdüm.

Artık köpeğim evde yaşayacaktı. Evde bi hareket olsun diye içerde beslemeye başladım onu. Kizimdi o benim...

Önce sigarayı yapip içtim kafasi gelirken verdiği susuzlukla votkayi sek sek içtim. Kafam roket oldu. Hala sigara içmeye devam ediyordum. Duvarlar üzerime gelmeye başladı. Ateş bastı bi anda. Üzerimi çıkarıp deli gibi ağlamaya başladım. Duvarları yumrukluyordum. Ellerim şişti. Kanadigini görünce durdum bi an. Telefon çalıyordu. Arayan fahriydi. Nasıl oldugumu nerde oldugumu sordu. Evdeyim dedim. Geliyorum diyip kapattı.

Evde deli gibi dolaniyordum. Tek dayanagim olan şeyler evden gitmişti.

Acaba Allahın bana verdiği bi cezamiydi bu?
Ulan senin neyine uyuşturucu dıbına koduğum!
Iki gün sonra köpekler gibi oleceksin hala devam ediyorsun !
Can dıbına koyuyum senin Can !