Rüya değil gibiydi aslında ben ordaydım bunu hissettim. tenimde,saçlarımda rüzgarı hissettim. Nefes aldığımı hissettim o rüyada.

Artık rüyayı düşünmeyi bırakmalıydım,ne yapacağımı düşünmeliydim babamın olduğu eve geri mi dönmeliydim?Ya daha kötüsünü yaparsa dedim kendime ve o gün rastgele birinin kapısını çaldım durumu anlattım. akrabalarım beni almazlardı, korkarlardı babamdan. bilerek onlara gitmedim. herneyse sıcak bir çorba içirdiler giyecek verdiler, sıcak birde yatak. kendimi annemin yanında gibi hissettim. işte o zaman gözümden yaşlar damlamaya başlamıştı.

Kaldığımız yer köy yeri olduğundan 80 hane falan vardı herkes birbirini tanırdı. evlerine gittiğim adamlar ise Hacı Mehmet abiydi çok iyi bir insandı. Konuşması o kadar kibar, sevgi dolu. Bana annemi anlattılar.o zamana kadar hiç kimseden dinlememiştim annemi. kimse bana anlatma gayretinde bulunmamıştı. bende cesaret edip soramamıştım. annem beni 7 aylık hamileyken, babam annemi meraya inek otlatmaya yollarmış. insanların içinde dalga geçermiş annemle bağırı çağırırmış, konuşturmazmış hiç. sanki annem konuşunca başka birileriyle onu aldatmış olacak ya kafaya bak. Annem beni 8 aylık hamileyken annemi dövmüş hemde bir bardak pirinç yüzünden. neymişte niçin bu kadar fazla sarma oluyormuş annemin misafirlerine.. sırf 1 bardak pirinç yüzünden dayak yemiş benim annem hemde beni 8 aylık hamileyken.