Resmen 2 yılın sonunda birbirimizden kopmuştuk .Her yeni gün aramız düzelir diye umdum. Okula gitmedim, sakinleştiricilerle aram iyiydi. Derslerim iyice taka sardı,bir dönemim sarktı, daha 2. sınıftan bir dönem uzatmıştım.Bir umutla hep beni arar diye bekledim. Tüm günümü evde sakinleştiricilerle geçiriyordum devletten aldığım burs vardı ve bazı yerlerden burs ayarlamıştım.650 lira burs alıyordum ve bu bana yetiyordu, evden dışarı çıkmıyordum.
Arkadaşlarım arıyordu açmıyordum, okula zadece vize finallere gidiyordum. Bazen 1-2 kişiyle konuşuyordum, kendimi kaybetmiştim.
3 AY sonra bana bir sms geldi nasılsın?.numarayı tanımıyordum. kimsin yazdım. fatma yazdı. hemen aradım.
F-alo
B-Neden halimi merak ettin
F-Görüşmemiz lazım
B-Neden
F-görüşünce konuşuruz

bundan sonra nerede buluşacağımızı konuştuk.Bir parkın adresini mesaj olarak attı. hemen ertesi gün dediği parka gittim. hiç değişmemişti, hala yüzü ay gibiydi, tatlıydı.Onu çok özlemiştim. Koşarak geldi bana sarıldı oracıkta ağladık.
Bana üzgün olduğunu söyledi, yaptıklarından pişman olduğunu,ben nolduğunu anlamamıştım, özür dilemesi gerekenin ben olduğumu belirttim. Hala ağlayarak konuşuyordu bana bir albüm uzattı usulca yanıma yaklaştı ve ağlamaklı ses tonuyla
-bunu senden ayrı olduğum zamanda hazırladım umarım beğenirsin.
albüme beraber çekildiğimiz tüm fotoğrafları koymuştu. hepsi ayrı güzeldi. gözlerim doldu ama dişlerimi sıktım ona sarıldım. Birdaha ayrılmayalım demek istiyordum ama ona zarar vereceğimden çok korkuyordum. Sustum hiçbirşey diyemedim.