Yalnızlık kanser gibidir. Tedavisi de en zor ilaç olan, insanlardır maalesef.O an babam aradı

Babam:Oglum napiyosun? Iyi misin?
B:Iyiyim baba iyiyim.Sen napiyosun?

"Iyi değilim baba. Biktim umursanmamaktan. Kendi içimde saraylar kurmusken gerçekte çöplükte olmaktan.Iyi değilim baba, senle orda olamamaktan.Iyi değilim baba, seni yalnız bırakmaktan. Baba,ben hiç iyi değilim.

Babam:Iyiyim ben de.Bulagiblari yikadim şimdi.Bi ariyim dedim nasi gidiyor.
B:Iyi valla baba. Sandal aldim. Balikcilik yapiyorum.
Babam:Aferin benim oğluma çalış. Ozledim seni.
B:Ben de özledim baba ya.

"Sandigindan daha fazla baba.Ah ne cok isterdim sana yardimci olmayi. Hayirli bi evlat olmayi, keske gogsunu gere gere bu benim oğlum işte diyebilseydin.Her şeyi yaptın benim için sen.Ben seni yalnız bıraktım. Orda tonlarca iş başına yıkıldı. Ozur dilerim baba, sana hayırlı bi evlat olmadığım için. Ozur dilerim baba, senin ozene bezene bakilcak bi evladin olamadigin için. Ozur dilerim baba, seni saraylarda yasatamadigim icin. Hepsi için cok ozur dilerim baba."

Telefonu biraz daha konuşup kapattik.Hic uyumamistim. Uyandim pastayi cope attim. Yattim uyudum. Sabah uyandigimda Sema uyuyodu.Ben de hemen sabahin erken saatlerinde balığa çıktım. Keyifsiz bi gündü.Bi ara mola verdim. Aliyi aradim

B:Napiyosun lan dumbelek
Ali:Hic kanka okuldayim
B:Iyi kanka iyi.Az kaldi tatile. Ozledim seni.
Ali:Ben de özledim lan serefsiz.Az kaldi gelicem.

Akşam eve yaklastigimda evden saçma sapan sesler geliyodu. Sacma sapan neşeli müzikler.

Eve girdim.15 kişi dans ediyodu.Ev disko gibiydi. Semanin kulagina..

B:Noluyo
Sema:Parti veriyorum evde
B:Iyide... Neyse tamam.Ben çıkıyorum.
Sema:Kalsana ya nereye.
B:Yok gidiyim. Sandala bakiyim ben de.Bi kaç onarima ihtiyacı vardi.Iyi eglenceler.

Semaya soz hakki vermeden çıktım.Cok yorgundum ama ben parti insani degildim.Ben efkar insaniydim. Belki bi 70 lik raki sofrasi olsaydi, dururdum evde.

Yalniz kaldigimda naparsam onu yaptim. Sandala oturdum. Taktim kulakligi.Her şeyin ne kadar saçma bi hale gittiğini düşünmeye başladım.

"Bir daha bu yolları ayni hevesle yürür muyum?
Kim bilir ne bekliyor?
Kalır mıyım?
Ölür müyüm"