aynen pampa. kitapları dozajında almalı. dediğin gibi çabucak bitiyorlar. tuğla gibi olsalar bile sürekliliği yok. olmadı ve olmayacak. kitaplar işte bu yüzden güzel. tadı damağında kalıyor insanın. tabi kitapların da kötü yanları var. nasıl mı? fazla dozda alırsan hayal dünyasından çıkamıyorsun. çok güzel giden bir kitap mesela. çoğunda kahraman sensin. bazen de yardımcı rolsün ama bu o kadar da kötü bür şey değil. çünkü kendini güzel olanla özdeşleştirip. kötü olaylardan sakınıyorsun. sonra başka kitap, başka karakter, kötü olaylar...
en son ne mi oluyor? çoğu kişi hayatını kitaplara göre şekillendirip(yanlış anlaşılmasın. aynı türk dizilerindeki gibi yakışıklı, kaslı ve zengin erkek isteyen kızların, o dizideki kızlar gibi davranmaya başlaması gibi) o hayatı yaşamaya çabalaması sonucunda hüsran içinde kalıyor.
sonuç: çok az bir kısmı karamsar, çok büyük bir kısmı boşlukta olan ve neredeyse yok denecek kadar az bir kısmı da gerçekten insan olmanın hakkını veren insanlar...