ilk dönem her şey güzeldi. Orda da inanılmaz ortam yapmıştım. Nedense hep özgüven vardı bende. Her ortama girer sevilen çocuk olup çıkardım. Ne abilerime bi kusur ederdim ne küçüklere işkence ederdim.

Küçük büyük herkes beni severdi ve tabiki ben de onları. Yurtta kaliyordum. Her akşam maç yapardık ama inanılmaz şekilde. Her akşam coraplarima donuma kadar terlerdim. Hatta sıkıp lavabodan alıp giden terimi izlediğim çok oldu. Yavaş yavaş kilo vermeye başladım.
Bir gün yemekhanede yemek yerken ağzımda gezen bir şey hissettim. Yüzümü burusturup cikarttigimda o çirkin yüzlü kadının saç teliyle göz göze geldik. O sahneyi gören herkes yemeği bıraktı. 2 3 gün kustum.

Artık tiksiniyodum yemekhaneden. Sadece sabahları kahvalti yapardim. Onu da kapali recel bal tereyagi vs. ile yapardim. Ağzıma o kadinin eli değen başka hic bir şey girmezdi.
Günde iki dilim ekmek ve akşamları da bir tost yerdim. Başka da hiçbir şey girmezdi midemden. Öğlen desen arkadaşlarla dışarda sigara içer gelirdik. Yarım saatti öğle arası. Zaman kalmazdı.