Neyse işte ben bindim venoma gittim eve. Zaten arabayıda oraya bırakıcaktım. Iyi bi sebep oldu benim için. Içeri girdikten sonra selam verdim herkese odama gittim. Yattım ve biraz raifeyi düşündüm. Olum ben daha önce hiç böyle bi his yaşamamıştım. Sanki karnımda kelebekler uçuşuyodu. Böyle vücudumda gereksiz bi heycan vardı.

Aşağı indim fahriye abladan (bizim evin hizmetçisi. Ama hizmetçi lafını sevmiyorum ondan dolayı fahriye abla diyorum. Hem benide çok sever) kahve istedim. Peki oğlum sen çık ben getiriyorum dedi.

Çıktım sonra oturdum biraz. Fahriye abla geldi kahveyi bıraktı yanıma. Bende aldım kahveyi terasa geçtim. Bi sigara yaktım. Fahriye ablada yajıma oturdu. Fahriye abla çıkarttı sigarayı oda yaktı bitane. Uzaklara daldık .

Fahriye abla iyidir. Önceden kocasından çok dayak yermiş. Sonra kaçmış onun yanından, bi şekilde orduya gelmiş. Orduya gelince iş ilanlarına bakarken bizim evi görmüş. Buraya girmiş müştemilata yerleşmiş. Ve ozamandan beride benimle. Ben ozamanlar daha 6 yaşında falandım. Çok güzeldi fahriye abla. Ozamanlar 25 30 yaşlarındaydı tabi. Şimdi gençlikmi kaldı. Neyse işte ben kendi sorunlarımı yaşarken beni hep dinledi hep bana öğüt verdi. Çok iyidir benim için çok değerlidir, olmayan ablam gibidir o benim.