Tam uykuya dalacakken bir anda kolumun biri tarafından cimcirildiğini, tırnaklandığını fark edince noluyo lan diye kendime geldim. Ilk baş rüya sanmıştım ama değildi. Pelin kolumu tırnaklayarak sayıklıyordu. Ne yapıcağımı bilemiyordum derken bi anda deli gibi bağırmaya başladı. Fakat asıl sorun şuyduki uykusunda bağırıyordu. Ben uyandırmaya çalışıyordum ama uyanmıyordu. En sonunda tokat atmaya başladım. Nefes nefese uyanmıştı. Bütün hastane ayağa kalktı hemşireler odama koştular annem telaş içinde su getirdi hemen. Yine kabus görmüştü.

Sakinleşince uyumak istemediğini söyledi. Uyumaktan korkar olmuştu artık o pis kabuslar yüzünden.

Beni sandalyeme bindirip balkona çıktık. Güneşin doğuşuna az kalmıştı. Ben sigaramı yaktım oda istedi. Her ne kadar vermemekte ısrar etsemde kıramadım ve verdim. Sigara kullanmadığı halde sigara içiyordu yanımda. Öksürmelerinden ve içine çekmeyişinden anlamıştım bunu. Uzun uzun sohbet ettik dertleştik. Daha iyi tanıyordum artık. Vişne caddesinde babasının dükkanı olduğu için hacivatta yaşıyorlarmış. Babası tekstille uğraşıyormuş. Ünide bölümünden nefret ediyormuş ve değiştirmek istiyormuş. Küçük kardeşi varmış 15 yaşında. Piano çalıyormuş. Amerikada okuma ihtimali varmış ve vize almak için işlemlere başlamış gibi birsürü şey...

Ama en canımı acıtan şey ise: daha önce hiçbir erkekle öpüşmemiş. Ve ilki o huur çocuğu olmuş. Bunu söylerken yine gözleri doldu. Bu sefer bende birşey diyemedim. Boğazım düğümlendi. Teselli vermeye çalıştım ama nereye kadar verebilirdimki? O kadar temiz ve kaliteli bir kızdıki inanamazsınız. Bu kadar güzel olup bu kadar temiz kalmaya çalışan kaç kişi vardır etrafınızda? Ama maalesef temiz kalamamıştı. Çok denemiş, mücadele etmiş ama yapamamıştı.

Tabikide daha kötüsüde olabilirde o an işkillenip takip etmeseydim. Ama bu olanlarda yeteri kadar kötü değilmiydiki zaten?