Ortalık dağılınca, bahçenin kenarına çömelmiş beni, teselli etmek için hakan bey geldi. Sarıldı bana. Sonra nasıl dedim. Uzun uzun bakındı ve kendi canına kıydığını söyledi.

O an tamamen bitmiştim neden böyle birşeyi yapardıki? Olumsuz şeyler olsada yasamak için bir milyon tane sebep yokmuydu? Ben onun için bu kadarmı değersizdim? Beni hiçmi düşünmemişti be? Kendimi geçtim, annesini babasını, kardeşini en önemlisi kendini hiçmi düşünmemişti?

Saalerce ağladım. Başka ne gelirdiki elimden? Odasına girdim. Yastığını kokladım. Sarıldım, yatağına yattım. Gözlerimde yaş kalmamıştı artık ağlamaya halimde kalmamıştı.

Derken songül teyze geldi ve bana vefaat etmeden önce bir mektup bıraktığını söyledi...