hayır değildim sadece normal bir anancılık operasyonu için komuta birimi tarafından günlük anancılığa atanan subaylardan biriydim ve anancı faaliyetlerine başlamak üzereydim ki...

saat 22:30 sularında tecavüzcü binler tarafından pusuya düşürüldük. anancı takviye kuvveti istemek için radyo iletişimi kuramadık. tecavüzcüler radyo dalgalarını trend'e soktukları başlığın şuku gücünü kullanarak engelliyorlardı. muharebe meydanında yapayalnız kalmıştık. son anancı kalana kadar savaşmaya ise kararlıydık.

4. büyük tecavüzcüler-anacılar savaşı dakikalar sürdü. başlıktan başlığa, sektörden sektöre atladı. iki tarafın da kayıpları çok ağırdı. biz anancılar olarak iyi direniyorduk ama trende giren başlığın tartışma ortdıbına dönmesi tecavüzcülerin trend gücünü arttırdı ve savunmamızı darmaduman etmeye başladılar. teker teker düşüyorduk.

son ananı gibtim cephanesini kullanan arkadaşımı hatırlıyorum. 2 çocuğu vardı, eşini 2. büyük gececiler-anancılar savaşında kaybetmişti. o kıyıma karşı çıkan alnı temiz subaylardan biriydi, gececilerin fazla güçlü olduğunu defalarca tekrar etmesine rağmen giblenmemişti, yine de sonraki operasyonlarda hep yanımızda oldu. o alnı temiz dostumun kalbine giren "bakan açıklaması" entrysini gördüm. çocuk yere düştü. ağzından son bir kelime çıktı. "ananı küf... "

çocuklarının sorumluluğu artık benim üzerimdeydi. gözlerimin önünde log out olurken gözyaşlarımı tutamadım. ama yemin etmiştim, o anancılık tamamlanacaktı.

savaş alanında ananlanmamış kimse kalmamıştı. sektörden ayrılıp temiz ve el değmemiş bir yer bulmalıydım. ve "ben" sektörünün kıyısında olduğumu fark ettim. anancılık içeren bir başlık gördüm. içeri girdim ve dostumdan miras kalan son ananı gibiyim'i de kullandım. pişman değilim. sağlıcalıkla kalın.