onun tek yüzük olduğunda anında anladı, yıllardır beklediğini bilmediği bir andı. -iyi yada kötü, pek çok şey gördükten sonra kişi, gerçekten neyi istediğini anlıyor ancak o zaman o kadar geç geliyor ki onu ele geçirmek için yapılması gerekenler eski heyecanını kaybeden kişi için ağır geliyor. - tam da o anda, olmasını arzuladığı şeylerin, dünyayı yeterince gördükten sonra yüzüğün sadece ateşte görülen hali olduğunu anladı. onu almayı seçebilirdi, herkesten çok hak ettiğine kimseyi inandırması bile gerekmezdi, sadece alabilirdi. elinde olan güç bu şekilde herkesin kıymet verdiği bir şey ile saf güce, inanılan bir şeye dönüşebilirdi, herkesin aynı fikirde olduğu bir tartışma gibi , karşı çıkanları aynı fikirdekilerin enerjisiyle yakılacağı bir şeytana dönüşebilirdi. kendisi ise topraktan erimiş, ateşlerden geçmiş ama sonunda üflene üflene candan cama bin yılda yapılmış sevgi şekilciği gibi, kırılması kolay ama tamiri imkansız varlığının hoşluğunu anlatmak için masumane çabası, tabulaşmış iyilik anlayışının demir perdeleri arasında güzeli yıllar önce kabul etmişliğin enerjisizliği ve soğukluğundaki buzdan camlardan görünmez olmuş.

görüyorum seni, biliyorum benim de aklımı alırsın başımdan, iktidarını devam ettireyim diye, inandığım saçma şeyleri savunamaz olurum, seni taşımanın nefsimde yarattığı dürtüyle bir olurum beni zerre kadar anlamayan ancak korkulan ortak yargıya beraber inandıklarım ile. seni red ediyorum çünkü içindeki hırs zaten gözle görülemeyecek kadar olan güzelliğimi yok eder, seni red ediyorum çünkü sana sahip olanlarla aynı yargıya inanmayı red ediyorum, red ediyorum çünkü ne kadar büyük olursan ol sana ihtiyacım yok.

seni red ediyorum, çünkü bir şey olabilmek için gölgene sığınmış her bir şeye karşılık bir şey olmama pahasına tek başıma duruyorum.