öncelikle iyi geceler baykuşlar. nasılsınız, keyfiniz yerindedir umarım. bahsetmek istediğim bir kaç konu var size. neredeyse 7 yıl olmuş yazarlığımı alalı, yazar olduğum ilk günü unutmam hala, sözlüğün yıldız gibi parladığı zamanlardı. kimi zaman deli gibi güldüğüm kimi zaman üzüntüden ağladığım zamanlar oldu lan burada. çok kıymetli bir topluluk burası benim için. şu günler de sosyal medya da dalga konusu yapsalar bile sahip çıkın sözlüğünüze, çünkü buradaki hikayeler, yaşanmışlıkları hiç bir yerde bulamazsınız. kocaman yaşanmışlıklar var. bunun benim ile ne alakası var derseniz, 3 yıl önce sözlükte hayatımı değiştiren bir başlık okudum. (bkz: nasıl bin oldum anlatıyorum) (bkz: tsigalko okoronkwo) şuan bu başlığa şuan erişim yok sanırım ama tsi reyize teşekkür ediyorum, klavyene sağlık eminim okuyan herkese ufakta olsa bir şeyler katmıştır.

şimdi gelelim benim hikayeye..
4 yıl önce istediğim üniversiteyi istediğim insanla beraber kazandım, o yaşıma kadar yaşadığım en büyük mutluğu yaşamıştım o gün, ve o 4 yıl üniversite hayatımın yaşacağım en güzel günler olacağından fazlasıyla emindim. uzun bir ilişki karşılıklı sevgi ve beraber bir 4 yıl daha geçecek gözü ile başlandı hayaller. fazla iyi gidiyordu sanki her şey, kader iki insana bu kadar fazla tolerans gösterirmiydi ?

şimdi burada eminim şu soruyu soracaksınız, ulan iyiki sevgilinle bir üni kazandın he. hayır panpam, tanışma olayımız şanstan daha öte. çok düşük ihtimaller vurdu. hani bazen bir şeyin olacağı vardır ya heh o oluyor işte.

fazla iyi gidiyordu gerçekten hayat, ta ki birden duvara toslayana, karanlığın en dip kuyusuna çelme takılıp düşene kadar. peki bu duvar yıkılacak mıydı ? kuyudan yavaşça tırmanarak gün yüzü görülecek miydi ?

bu bir deneme yazısıdır, yaşanan her şey gerçektir. esas hikayeyi mezun olunca yani yaklaşık yaz tatilinde yazmayı düşünüyorum, belki erkenden de başlayabilirim o zamana kadar da hikaye de yeni yeni olaylar olması muhtemel olucak gerçi.

bu hikayeyi yazacak olmamda ki tek amaç, okuyacak keyifli bir yazı ve yaşça genç panpalarımıza bir kaç ufak hayat dersi vermek istiyorum. sağlıcakla kalın.

edit : haha bir kaç mesaj geldi bu hikayeyi hatırlayanlar oldu. bu hikayeyi bir buçuk sene önce yazmıştım aslında panpalarım, çokta tutmuştu fakat ruh halimin o aralar fazla bozuk olması ve pgibolojik destek almamla beraber hikayeyi birden kafam atıp silmiştim, o zamandan bu zamana üstüne katılan olaylarla tekrar yazmayı kafaya koydum, bu sefer silmiycem sözüm söz olsun.