Gelin beyler anlatıyorum

Ufağım o zamanlar ilkokul 2 ya da 3. sınıfa gidiyorum. Ramazan yaz'a denk gelmiş tek tük oruç tutmaya çalışıyorum işte. Neyse işte yine bir gün orucumu tuttum akşama doğru iyice sündüm tabi bünye zayıf ne yabayım. Çok iyi hatırlıyorum iftarda yemeğe suya allah ne verdiyse abandım.

Ulan neyse yemeği yedik herkes bi tarafa geçti. Peder bey abdestini almış içerden 'haydi teravih namazına' naarası ata ata geliyor. Ben de işte heves ettim peşine takıldım bunun tak var sanki otur evde Knight oyna.

Ulan gittik camiye tak var gibi ön saflara yürüyorum ben babam dışarda cemaatle konuşuyor. En önden üçüncü safın sağ tarafına doğru bi yere geçtim oturdum.

Hoca başladı okumaya müezin de arka çıkıyor ara ara yorulduğunda yardım ediyor falan. Teravih bu da işte üç beş rekat değil kıl kıl bitmiyor arkadaş.

Namazın ortalarına doğru benim içimde bir hareketlenme oldu amma arkadaşlar öyle böyle değil. iftarda yediğim yemek isyan ediyor zütümü parçalayacak sanki oç nasıl zorluyor.

içimden ulan dedim Shuttlecock koş tuvalete Allah'ın evine sıçacan yoksa. Lâkin yakın çevrenin en büyük camisinin en önden 3. safında oturuyordum kapıya koşmak her babayiğidin harcı değildi.

Arkamı döndüm kapıyı bi yokladım şöyle gözlerimi kıstım..yok beyler kapı çok uzak. Bi an için gözlerimi kararttım ve doğruldum.. lan doğrulurken bir sıçtım.. bir yandan cemaat ilahiler selavatlar okuyor ben bir yandan cayır cuyur sıçıyorum.

Baktım artık geri dönüş yok kapıya doğru fırladım amma bir yandan nasıl sıçıyorum. Cemmaatin aralarına yerlere hep sıçtım pötür pötür. Neyse sonra tuvalete yetiştim ama iş bitmiş içimdekinşn hepsini camiye boşaltmışım.

Hakkınızı helal edin orada bulunan cemaat.

Bu da böyle bir anım.