4 sene önce tam bugün nizamiyede aileme telefon açtım. Askerliğimi Kosova'da yaptım. Ayda yılda bir arayabiliyoruz anacığımızı, nasıl burnumda tütüyor. Gelen maaşı direk onlara yolluyorum, elde avuçta para sıfır. Bir baltaya sap olamamışız. Herneyse, bir koşu girdim kulübeye, açtım aldım telefonu ele, attım jetonu, tam tuşları çevirecekken önce bir "dııııt" sesi geldi ve telefonun ucunda bir ses belirdi.

-"Sakın telefonu kapatma, etrafına renk verme ve söylediklerimi aynen dinle".

Bir anda sen kimsin, noluyor demeye kalmadı, yine telefonun öteki ucunda bir silah sesi duydum. Telefon elimde, şok olmuş bir şekilde olan biteni dinliyordum, başıma lanet yağsın ki o gün merakıma yenilip o telefonu açık tuttum. Karşıdaki adam telefonun ahizesini düşürmüştü, sanırım vurulan oydu.

Ben olaylara anlam getirmeye çalışıyorken, telefonu tekrar biri aldı ve Sırpça konuşuyordu. Kosova'ya asker olarak gönderilmemin sebebi iyi derecede Sırpça ve ingilizce bilmemdi. Bilen bilir, Sırpça, Hırvatça ve Boşnakça birbirine %98 benzeyen dillerdir. Birini biliyorsanız diğer üçünü de konuşabilirsiniz.

Yani teknik olarak 4 dil biliyordum.

-"Nereye kaçarsan kaç seni bulacağım"

Telefonda duyduğum son ses bu oldu, ve yüzüme kapandı..

... DEVAM EDECEK