Lise sona giden bi panpanızım ,direk olaya geçmek istiyorum.

o zamanlar 7 yaşımdayım. Benim çocukluğum çok sade geçti. Sadece mahallemizde oynardık oyunlarımızı. Karşı komşumuzun bir kızı vardı. Adını takma isim koyayım duygu olsun . Duygu ya sinir oluyodum hiç sevemiyodum. Bi oyun oynasak hemen sataşıyodum saçını felan çekiyodum. Sırf bu yüzden ailelerimiz küsmüştü birbirine. Bir gün oyun oynuyoruz. Evcilik oynuyorduk . ilk defa sataşmamaya karar vermiştim. Karı koca olmuştuk oyunda. Çok eğlenmiştik gülüşmeler kahkahalar . Hiç unutmam o günü. Sanırım birbirimizi sevmeye başlamıştık. Kanımız ısınmıştı birbirimize. Sokakta el ele geziyoruz amcalar teyzeler gülüp duruyordu bize. Bi gün ekmek almaya gitmiştim. Annesiyle duygu karşı yolda bi yere gidiyorlardı. Duygu beni gördü ve "baci tekmeleyen liseliiii"!! diye bağırarak bana doğru koşmaya başlamıştı. Birbirimize doğru gülüşüp koşarken kırmızı bir araba duyguya hızla çarptı ve altına aldı. Gülüşmelerimiz sona erdi ve bi an şaşkınlığımla onun yanına koşup hüngür hüngür ağlamam bir oldu. Annesi bana kızmıştı. iki bacağıda kırılmıştı.Yaklaşık 1 sene yürüyememişti. Onu bacakları alçılıyken gördüğümde hep kendimi suçlardım ve ağlardım . O gün bugündür duyguyla bir çift lafım olmadı. Ve halende konuşmuyoruz .

http://c12.incisozluk.com...11504/0/1451870_ofef2.jpg