Parayı aldım ve labaratuvarıma geri döndüm. O sırada yabancı bir numaradan mesaj geldi. Asu beni kendi evine çağırıyordu ve adresini de bırakmıştı altına. Bunun bi tuzak olma ihtimali aklıma gelmişti aslında ama yinede eve gitmeye karar verdim. Asu bana zarar vermek istemezdi sanırım. Asunun evine vardığımda endişeli bir yüz ile beni kapıda karşıladı. Sanırım formüllerdeki ters giden şeyi fark etmişlerdi. Beni içeri geçirdi. Bizim çocuklar da içerideydi. Evet tahmin ettiğim gibi aynı şeyler onlara da olmuştu. Benden yardım istediler. Ne diyeceğimi bilemeden onlardan da biraz para istedim ve laboratuvarıma geçtim. Acaba antivirüsten onlara da bahsetmeli miydim yoksa onları kandırıp ölümsüzlük iksirine tek başıma mı konmalıydım. Tüm gece bunu düşündum ve sabah olunca onlarla birlikte devam etmem gerektiği kararına vardım. Hemen Asulara gidip antivirüsten bahsettim. Planımı da onlara açıkladım. Virüsü tüm inzanlığa yayma görevi onlarındı. Antivürüsü satıp bizi ve bazı önemli kisileri ölümsüz yapma görevi ise benimdi. Herkese satmıcaktım antivürüsü bu sayede hem insanlık rahatlıcak hemde daha önemli bi yere gelicektik. Ama yinede herkese ölümsüzlük vermesem de kanserlerini tedavi etmeyi düşünuyordum. Yemek yerken aklıma bir fikir daha geldi. Biz bu kanseri ölü insanlara bulaştırırsak ve kanserin tüm vicuduna yayılmasına izin verirsek sonra ise antivürüsü bu kanserli hücrelere enjekte edersek acaba ölüleri tekrardan diriltebilirmiydik?