bigibletBenim adım Numan. On yaşındayım ve bir bigibletim yok. Bir keresinde dışarıda en yakın arkadaşımdan bigiblet istedim.
-Ahmed ne’olursun bir tur atayım ne olursun yalvarırım
-Olmaz veremem veremem dedim.
-O zaman sen bigibletle ben koşarak. Ben seni yenersem bir tur atacağım.

-Tamam öyle olur.
-Üç dediğimde biiiir-ikiiiiii-üç.
Onu yakalamak için var gücümle koşmaya başladım. Meğer beni kandırıyormuş. Ama durmadım koştum beni köyün tepesine kadar koşturdu ayaklarım yanıyordu ağlamaya başladım ama durmadım eğer yakalarsam Mert’e de sürdürecektim. Çünkü o’da benimle balkondan bigibletleri sayardık ama bizim yoktu. Bizim evin önüne geldiğimizde bayılmışım gözlerimi açtığımda annem ayaklarımı yıkıyordu kalktım ayaklarım mosmor olmuştu yere basamıyordum Ahmed’in yanına gittim bir tur veriyor musun?
-Hayır.
Eve gittim Mert
-Api sen iyi koştun o kötü sen iyi. Diye bacaklarıma sarıldı. Üzülmüştüm. Babam bir gün beni çağırdı:
-Oğlum sana bir bigiblet alacağım ama iki şartım var.
-Söyle baba.
-Birincisi Bir daha kimsenin peşinden koşmayacaksın.
-Söz baba yeminlen koşmayacağım ikinci şartın
-ikinci Şartım karnenin hepsi beş olacak.
-Söz baba.
Artık derslerime sıkı sıkı çalışıyordum nihayet son bir hafta kalmıştı ve karnemin hepsi beşti hele şükür cuma günü gelmişti ve karnemle eve geldim annem ve Mert ağlıyorlardı -“Ne oldu anne” dedim “Başardın oğlum baban sana bigiblet aldı” dedi yeni bir bigibletim olmuştu Mert ve ben birlikte sürüyorduk ben onun peşinden koşuyordum o ise benim