Bu benim karanlığım merhaba
içim dışım bir oldu benim karanlığımla
Geçirdiğim geceler hala dün gibi aklımda
Bi gece dışarıda uyurken soğukta
(ha pardon uyumaya çalışırken diyicektim.
çünkü uyutmuyolar dıbınakoduklarım)

Bi gün gene rüyamda mala vuruyodum
Sonra babam uyandırdı baktım bana vuruyordu
Üsteledim ama yaramadı diyorduki
"Bu koku ney lan şerefsiz" ve sonra devam ediyordu
O akşam 8 suları atıldım evden yakapaça
Ne cüzdanım ne telefonum hiç bi gibimi vermedi
Ve o an kalakaldım ben dışarda paramparça
Biraz oyalanıp eve gittim annem açtı
"noldu özür dilemeyemi geldin" dedi eve aldı
Özrümü diledim her şey geçti sanıyodum
Ama dur nereye bu sadece başlangıç bilmiyodum

Evden atılmalarım arttı öyleki haftalık oldu
Her hafta düzenli olarak atılmaya alışkın oldum
Sonra bi an geldi hiç eve giremedim almazdı
Bende dışarda yattım ama sorun şu ki beni uyku tutmazdı
Tam kafayı koydum yağmur yağdı kalksam yatağımla
uzaktan yakından alakası olmayan yerim ıslanırdı ama
kalkmasam ben ıslanırdım fakat kalkamazdım yatmaya devam ettim
En ufak bi sese bile kalkıp bakar oldum korkudan sanmayın
Alakası yok, önlem alıyodum Sadece
Ve bende hala uyku yok
Neyse ne o gecede uyku tutmadı beni
Ve ben babam yaşında iki adamla dalaşacaktım az daha
Baksalardı öyle tip tip gözüme

O geceyide atlattık gene yaşadık anlıycağın
Sonra dedim bir daha kesinlikle atılmayacağım
Tabi o da boşa çıktı ben şimdi gene bi yerdeyim uyuyamayacağım