nerede kalmıştık?

..evet, karmaşık bir ilişki ağı.. sevgililer, arkadaşlar, dostlar, düşmanlar.

bir zamanlar, bu hareketli hayatın ve duygu karmaşasının bana zarar verdiğini düşünürdüm ama, şimdi anlıyorum.. meğer tam aksine, ben bunlarla besleniyormuşum..

karmaşa.. kaos.. belirsizlikler..

çöp öğütücüsü hiç çöpten iğrenir mi? ben de bir çeşit çöp öğütücüsüyüm işte.

yılbaşı geride kalmıştı öyle ya da böyle, o gece yaşadıklarımın ya da yaşayamadıklarımın bana neler kazandırıp kaybettirdiği, genel averaj ve puan durumu ilerleyen günlerde netleşecektir diye düşünüyorum.

dönemin bitimini pek da fazla bir zamanın kalmadığı şu günlerde, sıkıntılı olan vize notlarımın da yarattığı vicdanı rahatsızlık sebebiyle derslere daha çok eğilmeye başladım *. hayatım kafe-okul-ev üçgeninde geçiyor zaten, okulda dersleri dinliyorum, kendimi karmaşadan uzak tutmaya (şimdilik) çalışıyorum. evde de işte ders, geyik.. dota geceleri, eycof geceleri.. kafe de de işimizi yapıyoruz malum, o da artık ekstra bir şey gibi gelmemeye başladı be beyler.. valla.. hayatımın bir parçası, rutini oldu..onu bile monotona bağlamayı başardım.. öyle doymaz, öyle arsız, öyle maymun iştahlı bir adamım..

bir sonraki hafta sonu yine programda olduğum bir gün, kulakları mı çınladı nedir, ayça geldi. bu ikinci gelişi biliyorsunuz.. öncesinde bana bahsettiği yeni sevgili adayını ise bugün sevgili olarak karşımda gördüm, tanıştık..

lan,

olm, adam, bildiğin böyle.. nasıl diyim.. adam lan işte?! 25-26 yaşlarında, yüzü tıraşlı, modern, metrociksüel, yakışıklı, olgun (muhtemelen iyi sevişen ve zengin) bayaa baya adam aq..

ben bir ayçaya baktım,bir adama baktım, bir de kendimi düşündüm... lan sanki ben öğrenciyim (zaten öylesin salak), onlar da benim velim gibiler!

cidden, çocuk gibi kaldım aralarında, saç-sakal, genç işi gömlekler, ergen işi konversler filan.. cık cık..abi ben harbiden bu kızla mı takıldım zamanında? takılabildim yani.. anaa..bu çifte bayram ziyaretine gitsem el öper, harçlık alırım, o derece..

anlayacağınız, kendimi küçük-çocuk ve ezik hissettim biraz,

acaba ayçanın da amacı bana bunları hissetirebilmek miydi? yoksa kim yeni, eli yüzü düzgün, aile babası olmaya muvaffak, işi gücü yerindeki sevgilisiyle, eski çapulcu fakbadisini tanıştırır ki?

neyse işte..ben bozuntuya vermedim tabi, hatta programdan sonra bir yarım saat filan da masalarında oturdum, ayça beni normal-iyi bir arkadaşı, dostu gibi tanıtmış, beyefendinin de, artık olgunlaşan ve hayata atılan ayça hanımın koca adayı olduğunu hisseder gibiyim.. kızım amacın ne anlamadım ki?