finallerden 1-2 gün önce, tolgayla cansunun işi resmiyet kazandı.. hayırlı olsun bin kankama..sen de az yavşak değilsin ha..

nilayın da kulağına gitti tabi gelişmeler..pek renk vermedi.. artık ne düşündüğünü, bir planı olup olmadığını, varsa şayet, ne olduğunu ilerleyen günlerde göreceğiz..

dönem biterken, 5+1 şeklinde düşünebileceğimiz mütevazi grubumuzun yarısı sevgiliye sahipken (tolga, alper,nuriş) yarısı da sap idi.. yine yarısının zütüne sınavların girmesi büyük ihtimalken (tsigalko, nuriş,neco) diğer yarısı nispeten daha soft atlatacaktı bu dönemi..

elifle, ilk final haftasının ardından hafta arasında buluştuk..

sandığınız gibi gibiş dönmedi bu sefer, kafe ortamında geçen kuru kuruya bir konuşma.. aslında bir çeşit veda konuşması da denebilir.. çünkü ben kızı fak badi misali kullanma hakkımı, yılbaşı gecesi yaptığım manevra ile kaybetmiştim zaten..

çok riskli olduğuna, ortak arkadaşlarımızın ve çevremizin daha fazla şansımızı zorlamamıza müsaade etmeyeceğine dair olan ve elif in, "seni kullanmış gibi olduysam çok özür dilerim" şeklindeki boş hezeyanlarının da yer aldığı konuşmamızın ardından, aramızda fiziksel-duygusal-ruhani birlikteliklerin tamdıbına bir çırpıdan noktayı koymuştuk..

hem bu ara yeni birisiyle takılıyormuş.. işin henüz başlarındalarmış ama potansiyeli, olabilitesi varmış ilişkilerinin..

kısaca "yeni bir tokmakçı buldum, senden daha iyi çalıyor davulumu" desene işte aq..

neyse ne..

finallerin, beklediğim üzere anüsüm civarında patlamasının ardından zütün zütün döndüm bursaya.. yıl başından bu yana olanlara şöyle bir baktığımda, etrafımda olan ve flört halinde olduğum-ya da flört potansiyeli olan-seviştiğim-konuştuğum-öpüştüğüm, 3 tane hatunu bir solukta kaybetmiştim.. evet, artık ne burçin, ne eda ne de elif var..

kim var lan?..sahi..kim var? kimse kalmamış valla..bir anda boşalıverdi çevrem.. telefonum sustu, mesaj gelmez oldu.. nasıl ki, bir kadınla bir şeyler yaşamak üzereyken, inadına inadına diğer kadınların da resmen gökten yağması gibi bir durum varsa, söz konusu yalnızlık olunca da hepsi birden gidiyor, hiç biri kalmıyordu..

nilay hariç tabi.. neyse ki o hala yanımda..

sömestrinin ilk haftası zihnimi ve vücudumu tamamen dinlenmeye adadığım, tibet rahiplerine taş çıkartırcasına bir uyuma-miskinlik silsilesi şeklinde geçişip gitti.. sonrasında rahatımı, kaldığım 3 sınav için bozup bütünlemelere gelmek zorunda kaldım..1 ini verdim 2 sini de inşallah seneye vericez artık.. neyse ki ders almamı engellemiyor da, okulum uzamayacak, en azından ilk dönemler için zütü kurtardım dene bilir..o kadar yatmaya, savsaklamaya gene iyi lan.. bereket versin.. seneye her türlü geçerim ben onları..

2. dönem başlamadan önce, son bir kaç günüm kalmıştı geriye, ailem tekrar dönmemi istedi, ben de kırmadım..bir kez daha döndüm bursaya bütünlemelerin ardından..

işte o ara önemli denebilecek bir gelişme yaşandı.. sanırım yarın gece başlayıp, yeni dönemin başlangıcıyla devam edeceğimiz yer de tam burası olmalı ;)
herkese iyi geceler, yarın gece kaldığımız yerden devam kısmetse ;)
selamlar herkese, bu gece el classico var imiş, o sebepten ötürü gelemeyebilirim panpalar, vakit bulabilirsem erken gelicem, 22.00 gibi filan, maça kadar yazarık ;)

yorumlarınızı esirgemeyin, öpüldünüz
hacılar, el clagibko dan sonra gelmeye çalışacağım, olmazsa da allah affetsin artık (: görüşmek üzere
selamlar muhteremler (:

bugün muazzam bir boşluk var önümde, düşündüm ne yapsam ne yapsam diye, sonra dün geceden sözlüğe borçlu olduğumu hatırladım (:

yazmaya başlıyorum gece gelenlere de sürpriz olur hem,

tabi gece de yazacağım yine bir aksilik olmazsa
http://fizy.com/#s/157myb

sömestrinin yarısından çoğunu arkamda bırakmış, bütünlemelere de girip çıkmış ve son bir kaç gün için tekrar memleketime dönmüştüm. aslında genelde dönemin ilk haftasını da asarım, ama bu kez gidesim var.

döndüğümün akşamı salonda otururken telefonuma önce bir çağrı geldi, baktım yabancı bir numara. pek üstünde durmadım. bir saat kadar sonra bu sefer aynı numaradan mesaj geldi,

"ben burçin. yeni numaram bu"

telefon elimde kalakaldım..bu da ne demek ki şimdi? anlaşılan küçük hanımın daha bizle işi bitmemiş..yeterince oynayamadın mı güzelim?

odama çekilip kapıyı kapadım, mesaj atan numarayı çaldırmaya başladım..7-8 kere çaldı en az hiç çalmadıysa, sonunda açıldı,

"alo?"

"alo! burçin, sen misin cidden?"

"e..evet.."

"neden mesaj atıyorsun?" dedim kontrol edilmeye çalışılan bir öfkeyle,

"hattımı değiştirdim..yeni numar.."

"ya bana ne senin yeni numarandan? cidden hala muhatap olabiliyor musun benimle? kaçarak gitmiştin en son yanımdan ya hani?"

sessizlik oldu..hattın diğer ucundan değişik sesler geldi,

"başka biri mi var orda!" dedim hemen daha da hiddetlenerek, parmağım "kapat" tuşunun üzerindeydi artık..seninle mi uğraşıcam lan? gene neler çeviriyorsun kim bilir..

"hayır?" dedi ağlamaklı bir ses tonuyla, sonra da burnunu çekti, "konuşmamız lazım, yüz yüze, ne zaman dönüyorsun?"

"belli olmaz benim dönüşüm..konuşma filan da yok burçin, sana iyi geceler"

çat diye kapattım telefonu..oh... bu ne rahatlık lan böyle..

yalnız istesem olmaz böyle de bir şey, çok fena içimde kalmıştı sinirim ve şaşkınlığım..ahaha..olaya bak lan, akşam akşam ayak üstü intikam aldım resmen, keşke her şeyin karşılığı bu kadar basit olsa..

kapıyı açtım tam odadan çıkıyordum ki koridorun karşı duvarına doğru kapımdan seken kardeşimi gördüm,

"nabıyon kız sen?"

pis pis sırıttı "burçin kim abiii? x)"

"kız işte bir tane"

"hıı manitalardan mı? :p"

"eveeet evet..eski manita işte..sus annenlere söyleme onların geyiğini dinleyemem şimdi iki saat"

"tamam, rahatsız mi ediyo arayıp x)"

"yeeaa işte..boş ver"

"kesin tipsizdir x)) tipsizlere saplanma ooluum afassadf"

"kes lan! (:"

içeri gittim tekrar, kesin yumurtlar bizim ki, bir de başımıza kapı dinleme adeti çıktı,

"bana bak, bi daha kapımın önünde görürsem balkondan atarım seni ona göre"

"vaaalla geçerken duydum, çok baarıyodun, merak ettim * "

"iyi işte bir daha olursa, direkt çöptesin"

harbi çok mu çıkmıştı sesim? hımm..iyi bu bana ders olsun, öğrenci evinde değiliz nitekim..biraz daha kontrol şart..okey..