gri, yağmur yağacakmış gibi.
Tıpkı zihnim gibi bulanık.
Bir damla yere düştü.
Gökyüzünden mi yoksa gözlerimden mi geldi?
Önemi yok.
Şemsiye olmadan, yapayalnız boğulmuş
bir fare gibi ayaka dikiliyorum.
Yağmurun sesi çınlıyor
ve varoluşumu öldürüyor.
Kes sunu, kes sunu, umarım yağmur yakında durur.
ya da parçalanacağım şimdi.
Ağlıyorum, ağlıyorum, geride gözyaşı bırakmadan.
Yine de, hala ıpıslağım...
Üşüyorum.
Yarın, ve de daha sonraki gün, ve de sonraki günler de...
böyle olacağım...