iste editor de aliyor bu yazilanlari, su hale getiriyo:

Okumadan önce, neden bu hikayeyi okuyayım diye bir düşün... Sor kendine.." Korkmak için mi okuyorum, yoksa gerçeklerle yüzleşmek için mi" ? Seninki hangisi ?

işimde başarılı bir pgibiyatristtim. Bana gelen hastalar genelde Obsesif kompulsif ve ilişkili bozukluklar aynı zamanda da Travma ve stres ile ilişkili hastalardı. Şu ana kadar iyileştirmediğim hasta yoktu, veya çok nadirdi... Onlar da zaten benim himayem altındayken 1 ya da 2 güne ölürlerdi. Dayanamazlardı yaşadıkları duruma. Genelde hastalıklarının zirvesindeydiler.

Bir tane yardımcım vardı, adı Ebrar. iki senedir birlikte çalışırdık. Hoşsohbet, saygılı bir kızdı. 2 yılda abi-kardeş gibi olmuştuk. Dediklerimi aksatmıyor ve benim yolumda ilerlemeye çalışıyordu...

Pazar günleri ben de herkes gibi günümü evde televizyonun karşısında gazete okuyarak geçirirdim ama bu pazar, son zamanlarda çocukları gezdirmeye pek fırsat olmadığından, hanımla kahvaltıdan sonra onlarla biryerlere çıkmayı planlamıştık ki Ebrar aradı. Bir hastanın yakınının acil yardıma ihtiyacı olduğunu, bizim ünümüzü duyup bizden yardım istemeye karar verdiğini söyledi.

Ebrar'ı evinden alıp ofise doğru yola koyuldum. Aslında çıkmazdım evden, lakin pazar pazar rahatsız ettiklerine göre çok acil olmalı diye düşündüm.

sonra yazar da kasiliyor amk kitap yazdim diye. sekilsiniz ya hiamina

iyileştirmediğim değil iyileştiremediim demen gerekirdi.